BETÜL DÜNDER

(1975, İstanbul)

SU ATLASI

Su, Tanrının üzünü görüb

Dədəm Qorqud

Hər qızdan bir ev qaçar qırmızı

Mis üzə bələnər qardaşın

Sərhədində bir dənizin qəflətən saralar...

Ahhh o gözlərdəki su qarışmamış kədər!

Sarı səbr nədən danışırsa danışsın

Danışmaq tikanlarını atmaqdır bir gülün

Eyyyy! Ruhunu qızıl qablara boşaldan tanrı

Suya lacivərd düşüncə ol sən mürəkkəb

öpdüyü həyatlar da var yəqin ki, suyun

Və qardaşı olmayan uşaqlara

Həddindən artıq paylanan çörək

Gecələr paylaşılar ancaq

Göyərçinləri sevərdik ən çox bir də buğdaları

Ölüm deyiləndə unutdum quş idi ki onlar

Kim idi o səhradan gəlib məndəki dənizi ağlar günə qoyan

İçimdən keçəndə başımı əyən həyat!

GÜL NƏZƏRİ

Ağlar ona sarı qaçan atlar

Bir gülü öpmüş kimi yanağından

Dodağında qırmızı yoxuş

Yaşlı zamana uzanan...

Anamın arxasında gizlənən səhərlər

O ki yer üzündə tərk olunmuş bumeranq

Ayaqlarıyla qapqara bir atı gözləyər

-kimə dedimsə bunu

bir bulud kimi endirdi çiynindəki göyü -

sevilmək üçün qəribsəyən bir meşənin aralığından

göylərə sarı əriyən irmaq

daşmaq üçün

qadından olma bir atı gözləyər

- kimə dedimsə bunu

bir qarabasma kimi gördü yuxularında

unutmaq olmaz!

Kədərli və kəndli ruhların daşıdığı

Qırılan o kölgələr belə bəs edər

Ürəyiylə suya gəlin gedənləri ürkütmək üçün

Dəzgahında nə varsa... bir az söz bir az daha

-kimə dedimsə bunu -

bir pişik kimi yaladı ayaqlarının səsini-

unuda bilmərəm!

Dərindir

bir gülün bir gülə səslənişi